langeafstandswapen

Veroudering

Veroudering is het verschijnsel dat eigenschappen van materialen met het verloop van de tijd achteruit gaan door mechanische of thermische belasting of door inwerking van chemische stoffen of licht. Bijvoorbeeld zachte kunststoffen kunnen steeds harder en brosser worden.

Verouderingstest

Het verouderingsproces verloopt in de regel langzaam. Om van een product op een snelle wijze de levensduur bij gebruik onder normale omstandigheden te voorspellen, worden in een test de belastingniveaus sterk verhoogd ten opzichte van die bij normaal gebruik, waardoor het te onderzoeken product versneld achteruit gaat.

Een mens is niet gebouwd om marathons te lopen.

Vanuit dit kunstmatige (lees: versnelde) verouderingsproces kan men het gewone verouderingsproces berekenen en dus de praktische levensduur vaststellen. Het lopen van een marathon zou men een kunstmatige verouderingstest kunnen noemen. In een korte tijd wordt het lichaam aan belastingen (schokken op de gewrichten en de botten, gebruik van de spieren, verhoogde hartslag) onderworpen die normaal uitgesmeerd zijn over een veel langere periode. Een mens is niet gebouwd om 42 km in een paar uur tijd te lopen.

De slag bij Marathon

Deze slag was de beslissende slag in de Eerste Perzische Oorlog en vond plaats in 490 voor onze jaartelling bij het kustplaatsje Marathon. Het Griekse leger versloeg daarbij het veel grotere Perzische leger. Volgens de legende liep de ijlbode Phidippides in één stuk naar Athene om het nieuws te brengen. Hij bezweek bij aankomst. Toen bij de olympische spelen van Londen in 1908 een afstandsloop van 42 km en 195 m werd ingevoerd (ongeveer dezelfde afstand als die Phidippides had afgelegd), werd deze Marathon gedoopt.

Quod Erat Demonstrandum (Q.E.D.)

Quod erat demonstrandum betekent “hetgeen bewezen moest worden” en staat vaak als afsluiting aan het einde van een logische (bewijs)redenering. Deze Latijnse uitdrukking komt niet van de oude Romeinen (zij deden niet veel aan wiskundige bewijzen), maar kwam pas tot stand toen men in de Renaissance werken van bijvoorbeeld Euclides en Archimedes uit het Grieks naar het Latijn vertaalde. De oorspronkelijke uitdrukking was dus Grieks: hóper édei deiksai.